Ang Akasya

Isang punong akasya
ang nagkipagkaibigan
sa isang batang paslit.

At sa araw-araw,
ang bata’y naging kapiling niya.
Dahong malalabay ginagawang korona
At nagkunwaring hari ng kalikasan.

Ang batang paslit,
Ay mahilig maglambitin
sa malalabay na sanga.
upang pumitas at kumain
ng bungang taglay.
.
Dito sa Akasya laging naglalaro ang bata.
At kung mapagod katawang malikot,
sa lilim ay laging humimlay.
At minahal ng bata ang puno ...
at ang puno’y maligaya.

Lumipas ang panahon.
At ang bata’y tumanda.
At mabilis nalimtan
akasyang minahal.

Subalit isang araw,
bumalik ang bata sa akasya.
At ang sabi ng puno, “Halika na.
Muling umakyat maglambitin ,
Sa malalabay kong mga sanga,
Magpahinga sa aking lilim,
Busugin ang sarili sa bunga kong taglay.
At maging masaya.”

”Malaki na ako upang maglaro,” ang sabi ng bata,
“Nais ko’y ibang kasiyahan.
Ibig ko’y ginto’t pilak.
Mabibigyan mo ba ako?”

“Ikinalulungkot ko,” ang sabi ng puno,
Malinamnam na prutas lamang ang aking yaman.
Pitasi’t ipagbili sa bayan,
at ang salaping nais, iyong makakamtan.
At ikaw ay sasaya.”

Kaya’t inakyat ng bata ang puno,
mga bunga’y pinitas at sa bayan ibinenta.
At ang puno ay naging maligaya.
Subalit bata’y di na bumalik pa.


Isang araw, muling bumalik ang bata,
at ang akasya’y muling sumaya.
“Halika ... bata. Akyatin mo ako,
magduyan sa aking mga sanga,
at maging maligaya.”
“Abala ako ngayon upang umakyat ng puno,”
ang wika ng bata.

“Nais ko’y asawa’t anak,
kailangan ko ng bahay.
Mabibigyan mo ba ako ng bahay?
“Wala akong bahay,” ang sagot ng puno,
“Subalit putulin mo ang aking mga sanga
at gumawa ka ng bahay,
upang ikaw ay sumaya.”

Kaya’t pinutol ng bata ang mga sanga ng puno,
at nagtayo ng bahay.
At ang akasya ay naging maligaya.
Subalit hindi na bumalik ang bata.
At ang puno ay nalungkot.

Kaya’t nang muling bumalik ang bata,
ang akasya ay natuwa.
“Halika’t maglaro sa aking mga sanga!”

“Matanda na ako at walang nang hilig maglaro, “ang sabi ng bata.
“Nais ko’y bangka upang pumalaot sa malayong lugar.
Mabibigyan mo ba ako ng bangka?”

“Putulin mo ang aking troso at gumawa ng bangka,” ang sabi ng akasya.
Kaya’t pinutol ng bata ang troso,
gumawa ng bangka at pumalaot papalayo.
At ang puno ay naging maligaya ... subalit hindi lubusan.

Sa paglipas ng panahon, muling bumalik ang bata.
“Ikinalulungkot ko” ang sabi ng puno,
“Ako’y wala nang maibibigay pa sa iyo – wala na akong prutas.”
“Wala na akong ngipin upang makakain ng prutas,” ang sabi ng bata.

“Wala na akong sanga,” ang sabi ng puno, “wala ka nang paglalambitinan.”
“Hindi ko na rin kayang mag-alumbitin sa iyong sanga,” ang sabi ng bata.
“Wala na akong troso,” ang sabi ng puno, “wala ka nang aakyatin.”
“Matanda na ako upang umakyat ng puno,” ang sabi ng bata.
“Ikinalulungkot ko,” ang buntung-hininga ng puno.
“Sana mayroon pa akong maaring ibigay sa iyo,
Isang matandang tuod na lamang ako.”

“Ngayon matanda na ako, wala na akong kailangan pa” ang sabi ng bata,
“Isang tahimik na lugar na lamang ang aking hanap
Upang maupo’t magpahinga sa aking katandaan.”
“Kung ganoon ,” ang sabi ng puno. “ang matandang tuod na tulad ko
ay magandang upuan at pahingahan.
Halika, maupo ka’t magpahinga.”
At naupo ang bata.
At ang puno ay naging maligaya


- isang malayang salin ni Fr.Willy Samson
ng kwentong "The Giving Tree"